بررسی نرخ مرگ های مشکوک به خودکشی ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی کشور از زمستان ۸۸ تا پاییز ۸۹ (سال۲۰۱۰ میلادی) و مقایسه آن با نرخ های جهانی

مقدمه: خودکشی یکی از مشکلات مهم اجتماعی و بهداشت روانی بسیاری از کشورها به حساب می­آید و منابع قابل توجهی را در مجموعه مراقبت­های بهداشتی اولیه و ثانویه به خود اختصاص داده است. هدف اصلی انجام این مطالعه، تعیین موارد مرگ مشکوک به خودکشی از بین موارد ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی کشور بوده است.   روش انجام: با استفاده از پرسشنامه­ای از قبل طراحی شده، مشخصات و اطلاعات موارد مشکوک به خودکشی با همکاری خانواده و یا همراهان متوفایی که خودکشی منجر به مرگ داشته­اند، در مراکز پزشکی قانونی سطح کشور جمع­آوری و سپس با استفاده از نرم­افزار spss مورد تحلیل آماری قرار گرفته است.   نتایج: با توجه به 3513 مورد مرگ مشکوک به خودکشی در سال 2010، نرخ مرگ­های مشکوک به خودکشی ایران ، 7/4 مورد به ازای هر صدهزار نفر جمعیت تعیین شد که این نرخ در بین مردان 6/6 و در بین زنان 7/2 مورد بوده است. استان­های ایلام، کرمانشاه، لرستان و همدان بالاترین نرخ را داشتند. 5/70% خودکشی­ها در مردان بود. همچنین، نرخ خودکشی مردان و زنان ایران از نرخ خودکشی مشابه در اکثر کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی، آسیای شرقی و اقیانوسیه پایین­تر بوده است. نتیجه­گیری: نرخ مرگ مشکوک به خودکشی در برخی استان­های غربی کشور همانند استان­های ایلام، همدان، لرستان و کرمانشاه بسیار بالاتر از سایر استان­های کشور است. به نظر می­رسد، لزوم نگاه منطقه­ای به این موضوع برای شناسایی دلایل وقوع خودکشی و تربیت متخصصین روانشناسی و روانپزشکی و اعزام آن­ها به این مناطق برای شناسایی افراد در معرض خطر ضروری باشد